Oziljak

I ovaj se dan polako gasi, kao poslednji zrachak nade
da ces zakucati na moja vrata kao nekad.
Poslednji sjaj sunca nestao je iza horizonta..
slusam zvuke trotoara korake koji nekuda zurne …
ali ni jedan ne stade kraj mojih vrata.
Noc se radja lagano, kao leptir tiho i nechujno ..
prva se svjetla pale...samo u mom srcu ostaje tama.
Zurnich koraka je sve manje nastaje tisina koja dusu slama,
tisina koja ubija ... a tebe nema.. jos uvek te chekam
u mraku sobice male oka uplakana u tamu noci zagledana...
Kao zadnja kap rose sa latica planinskih....
nestaje i nada da ces mi doci.
u dusi koja drhti bol se ugnjezdila i kao ranjena zvijer
polako umire nada ....
zelja za rukama tvojim
zelja za usnama koje sapucu....
svaka je rijec kao uspavanka...
nestaje i zadnje sjecanje
gasi se i zadnja lampa samo negde u mojoj dusi
ostace trag ozilka koji si mi ostavio za sjecanje ...